زمان تقریبی مطالعه: 5 دقیقه
 

ابوولید بشر بن ولید کندی بغدادی





ابوولید بُشر بن ولید بن خالد کندی بغدادی (حدود ۱۵۰-۲۳۸ هـ)، محدث، فقیه و قاضی بغداد بوده است. مذهب او را حنفی دانسته‌اند.


۱ - معرفی اجمالی



ابوولید بُشر بن ولید بن خالد کندی بغدادی، در حدود ۱۵۰ هـ متولد شد.
فقه را نزد ابویوسف قاضی آموخت و با وی همنشین بود و نزد او از جایگاه خاصی برخوردار بود. حماد بن زید، مالک بن انس، صالح مرّی، محمد بن طلحه، ابومعشر و عبدالرحمان بن ابی‌الزناد نیز از کسانی بودند که بشر از دانش آنها بهره گرفت.
ابوولید محدث و فقیه بود و اطلاعات فقهی بسیاری داشت و شاگردانی چون موسی بن اسحاق انصاری، ابوالحسین احمد بن عبدالله جرجانی و ابوالقاسم حماد بن احمد مروزی را تربیت نمود.
برخی رجال‌نویسان کندی را فردی موثق، دین‌دار و در باب احکام سخت‌گیر و حنفی‌مذهب توصیف کرده‌اند.

۲ - فعالیت‌ها



مامون عباسی (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ هـ) کندی را که از بزرگان اصحاب رای به شمار می‌آمد، در سال ۲۰۸ هـ به منصب قضاوت بغداد منصوب کرد. او علاوه بر قضاوت، به دادن فتوا و گفتن حدیث هم اشتغال داشت، تا اینکه برخی نزد خلیفه از او بدگویی کرده و گفتند که بشر قائل به مخلوق بودن قرآن نیست، به همین سبب او را در منزلش حبس کرده و اجازه فتوا ندادند. اما هنگامی که متوکل (خلافت ۲۳۲-۲۴۷ هـ) به خلافت رسید، دستور داد تا او را آزاد کنند و او دوباره به فتوا دادن و حدیث گفتن مشغول شد، ولی از آن پس درباره مخلوق یا غیرمخلوق بودن قرآن نظری نداد و موجب شد اصحاب حدیث از او دوری جویند.

۳ - آثار



کتاب جوامع ابی‌یوسف از آثار بُشر کندی است.

۴ - تاریخ وفات



بُشر کندی سرانجام در سال ۲۳۸ هـ در بغداد درگذشت.

۵ - مطالعه بیشتر



برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود.
[۲۴] ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۱۲۹.
[۲۶] نیشابوری، مسلم بن حجاج، الکنی و الاسماء، ج۲، ص۴۳.


۶ - پانویس


 
۱. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۶۷۴.    
۲. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۸۳.    
۳. ابن‌عماد حنبلی، عبدالحی بن احمد، شذرات الذهب، ج۳، ص۱۷۳.    
۴. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۲۶.    
۵. ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۳۷۹.    
۶. ابواسحاق شیرازی، ابراهیم بن علی، طبقات الفقهاء، ص۱۳۸.    
۷. ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۳۵۵.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۱۷، ص۱۱۱.    
۹. ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۳۶۹.    
۱۰. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۸۴.    
۱۱. ابن‌ابی‌حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۲، ص۳۶۹.    
۱۲. سهمی، حمزة بن یوسف، تاریخ جرجان، ص۹۹.    
۱۳. سهمی، حمزة بن یوسف، تاریخ جرجان، ص۲۰۲.    
۱۴. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۷، ص۸۴.    
۱۵. ابن‌ابی‌الوفا، عبدالقادر بن محمد، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۱۶۶.    
۱۶. ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۲، ص۲۹۲.    
۱۷. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۶۷۴.    
۱۸. ابن‌سعد بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۳۵۵.    
۱۹. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۶۰۹.    
۲۰. بابانی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۱، ص۲۳۲.    
۲۱. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۰، ص۶۷۵.    
۲۲. ابن تغری بردی، یوسف بن تغری بردی، النجوم الزاهره، ج۲، ص۲۹۲.    
۲۳. ذهبی، محمد بن احمد، العبر فی خبر من غبر، ج۱، ص۳۳۵.    
۲۴. ذهبی، محمد بن احمد، دول الاسلام، ص۱۲۹.
۲۵. ابن‌خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۳۸۴.    
۲۶. نیشابوری، مسلم بن حجاج، الکنی و الاسماء، ج۲، ص۴۳.


۷ - منبع



پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۰۲، برگرفته از مقاله «ابوولید بُشر بن ولید بن خالد کندی بغدادی».






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.